با عزت نفس ورزشکارانمان چه کرده‌ایم؟

صبح تا شب درباره فضایل اخلاقی شعار می‌دهیم. در تلویزیون و روزنامه و مدرسه و اینجا و آنجا.

به گزارش "ورزش سه"، 50 سال است در سالروز تولد و سالمرگ تختی که مجسمه اخلاق در ورزش ایران بود، ملت را جمع می‌کنیم و حرف‌های قشنگ‌قشنگ می‌زنیم. خاطراتش را مرور می‌کنیم که چقدر عزت‌نفس داشت و چقدر مواظب بود که عزت‌نفسش را با زر و زور تاخت نزند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نتیجه همه آن شعارها، همه کمیته‌ها و معاونت‌های فرهنگی در فلان فدراسیون و بهمان وزارتخانه، کلاس‌های پرورشی مدرسه، برنامه‌های بی‌شمار رادیو و تلویزیون که به خیال خودشان دارند ترویج اخلاق‌مداری می‌کنند، تریبون‌های رسمی و غیررسمی، همه و همه، همین عکسی است که دیروز عکاس‌ها از ورزشکاران معلول و جانباز جلوی ساختمان وزارت ورزش گرفتند؛ با پلاکاردهایی در دستشان که سکه‌های ما را چرا نمی‌دهید.

در میان متحصنین از همه سرشناس‌تر مرتضی مهرزاد بود، ستاره تیم والیبال نشسته که 2متر و چهل و خرده‌ای قد دارد و بلندقدترین مرد ایران است.

مرتضی آنطور که خودش و خانواده‌اش در چند مصاحبه پراکنده گفته‌اند، تا قبل از سال1391 خانه‌نشین بوده. به‌خاطر مریضی‌اش خجالت می‌کشیده از خانه‌شان در یکی از روستاهای اطراف چالوس بیرون بیاید. فدراسیون ورزش‌های جانبازان و معلولان فراخوان می‌دهد و خدا درهای جهانی متفاوت را به روی او باز می‌کند. با فاصله کمی وارد یک تیم باشگاهی در لیگ والیبال نشسته می‌شود و بعد هم سر از تیم ملی درمی‌آورد.

در پارالمپیک ریو، بازی‌های آسیایی جاکارتا و مسابقات جهانی هلند قهرمان شد. طبق آیین‌نامه، او برای مدال پارالمپیک ریو 150سکه طلا گرفت. ورزشکاران جانباز و معلولی که در اردوی بازی‌های آسیایی بودند، آنطور که یکی از نزدیکان به کمیته پارالمپیک می‌گوید، بین 4 تا 9میلیون تومان حقوق ماهانه می‌گرفته‌اند. اینها جدا از پولی بوده که اسپانسر قرار بوده به آنها بدهد.

در دنیای جدید مرتضی مهرزاد هیچ‌چیزی شبیه گذشته نیست. پس طبیعی است اگر فکر کنیم او از زندگی جدیدش و شرایط متفاوتی که پیدا کرده، راضی باشد. اما تحصن دیروز نشان داد راضی نیست. می‌گوید برای بازی‌های آسیایی قرار بوده 80سکه بگیرد اما حالا وزارت ورزش، بی‌پولی مملکت و مشکلات ناشی از تحریم را بهانه کرده و می‌گوید سکه‌ها را به قیمت روز (نزدیک به 2میلیون تومان) حساب می‌کند.

نه‌تنها مرتضی مهرزاد که بسیاری از قهرمانان دیگر هم راضی نیستند. تقریبا روزی نیست که سایت‌های خبری یا برنامه‌های تلویزیونی، گلایه یک قهرمان ورزشی را تیتر نکنند. توضیح اینکه شرایط کشور بحرانی است، اینکه وقتی بسیاری از رشته‌های ورزشی تماشاگر ندارند، طبیعی است اسپانسر و پول کافی هم نداشته باشند، هیچ‌کدام‌شان را قانع نمی‌کند. می‌گویند دولت به ما قول داده پس باید سر قولش بماند. بودجه ورزش نصف شده؟ مشکل ما نیست. کشور بحران اقتصادی دارد و بیکاری زیاد شده؟ مشکل ما نیست. حتی در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته هم دولت‌ها به ورزشکاران رشته‌های مهجور پاداش قهرمانی نمی‌دهند، با این استدلال که بزرگ‌ترین پاداش پوشیدن لباس تیم ملی است؟ اینها هم به ما ربط ندارد!

واقعیت ورزش ایران و قهرمانانش به همین دردناکی است. کاری کرده‌اند که ورزشکاری که در شعار تختی را الگوی خودش می‌داند، بی‌توجه به مشکلات مملکت، تحصن می‌کند و پاداشش را می‌خواهد. کاری کرده‌اند که قهرمان ما -از هر رشته‌ای که باشد- سخت بتواند 4جمله مصاحبه کند بدون آنکه از مشکلات مالی بنالد و دستمزد عقب‌افتاده‌اش را طلب کند.

این نتیجه سال‌ها مدیریت افراد بی‌کفایت بر ورزش ایران است. کسانی که به ورزشکاران مملکت چیزی یاد ندادند؛ جز اینکه مدال بیاور و سکه بگیر.

*‌ هیوا یوسفی
منبع: همشهری

منبع: ورزش 3

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۶۷۰۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تبریزی از تکرار این بازی متنفر است!

به گزارش ورزش سه، دیدار آلومینیوم - پیکان تداعی کننده یک خاطره تلخ برای بازیکنان و کادرفنی این تیم اراکی است و در این مسابقه آنها مرتضی تبریزی بازیکن باتجربه خود را از دست دادند و تبریزی با مصدومیت از ناحیه رباط صلیبی رو به رو شد و فصل برای او به پایان رسید.

مرتضی تبریزی در دقیقه 71 بازی با پیکان پس از برخوردی که درون زمین ایجاد شد روی زمین افتاد و پس از حضور کادر پزشکی تیم آلومینیوم از زمین بازی خارج شد و پس از بررسی بیشتر پزشکان مشخص شد که او از ناحیه رباط صلیبی آسیب دیده و فصل را از دست داده است.

این اتفاق تلخ یکی از بازیکنان باتجربه آلومینیوم را از دسترس مجتبی حسینی خارج کرد و با توجه به شرایطی که در ادامه برای این تیم اتفاق افتاد و بسته بودن پنجره نقل و انتقالات و جدایی چند بازیکن از جمع سفید و سبزپوشان اراکی، جای خالی مرتضی تبریزی در بازی برگشت مقابل پیکان بیشتر به چشم خواهد آمد.

این بازی که جنجال‌های داوری زیادی داشت با مصدومیت مرتضی تبریزی پراتفاق‌تر هم شد و تقابل این دو تیم برای مهاجم سابق باشگاه استقلال یک تقابل عادی نخواهد بود و برای او یادآور یک اتفاق تلخ است!

دیدار تیم‌های پیکان و آلومینیوم 17 اردیبهشت ساعت 17:00 برگزار خواهد شد.